Ahmet Muhip Dranas Kimdir? Evi nerede? Nerede oturuyor?

1930-1935 senelerı içerisinde Ankara’da Hakimiyet-i Milliye gazetesinde çalıştı. Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi’ne girdi ama 2 yıl sonra eğitimi bıraktı. İstanbul’a gitti. Güzel Sanatlar Akademisi’nde kitaplık müdürü oldu. Bir süre İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Felsefe Bölümü’ne devam etti, bitirmedi. İstanbul Dolmabahçe Resim ve Heykel Müzesi Müdür Yardımcılığı görevine getirildi.

1938′de Ankara’ya döndü. 1942 yılına kadar Halkevleri Kültür ve Sanat Yayınları’nın yönetmenliği yaptı. 1939 senesinde Ağrı dhadiselerinda askerlik görevini yaptı. 1946′da Ankara’da Çocuk Esirgeme Kurumu yayın müdürü oldu. 1957′de aynı yerde 1960 yılına kadar Yayın Müdürlüğü’ne atandı. 1949′dan başlayarak Zafer gazetesinde köşe yazıları yazdı. Bunun yanında yaptığı politikaya girme denemeleri başarılı olmadı. Birkaç kez DP’den milletvekili adayı olduysa da seçilemedi.

1966 ve 1972 senelerı içerisinde Anadolu Ajansı, Türkiye İş Bankası yönetim kurulu kullanıcı hesabı, Devlet Tiyatrosu Edebi Kurul Başkanlığı gibi üst düzey bürokratik görevler yaptı.

İlk şiiri “Bir Kadına” 1926′da “Muhip Atalay” imzasıyla Milli Mecmua’da yayınlandı. Çeşitli dergilerde yayımlanan şiirleri, 1974 senesinde İş Bankası Kültür Yayınları içerisinde, “Şiirler” adı ile çıktı. Ayrıca “Kırık Saz” adlı eseri de çıkmıştır. Tiyatro eserleri, tercüme ve adapteleri, incelemeleri ve makaleleri de mevcuttur. Tevfik Fikret’in 62 şiirini günümüz Türkçe’sine çevirdi.

Ahmet Muhip, Cahit Sıtkı Tarancı ile şiirde ahenge ve sese önem vermişlerdir. Misal verilecek olursa Kar şiirinde Ahmet Muhip sesi ön plana çıkarırken Olvido adlı şiirinde ne sesi anlama ne de anlamı sese baskın kılmıştır.

Ahmet Muhip Dranas’ın şiiri şekil yönünden kendinden öncekilere benzerse de dil ye imge yönünden onlardan çok değişikdır. Bu kalıplar içinde kalarak Türk şiirine değişik bir anlatım, taze bir ses ve ahenk getiren şair, çağın poblemlerina karşı ilgisizdir. Süsten arınmış söyleyişi, yalın ve sade dili, şiir sezgisi ve şiir kurma kuvvetiyle içindeki duyguları yansıtmağa, güzel günlerin anılarını tazelemeğe, bunlarda bir yaşama sevinci bulmağa çalışır. Dranas’ın insan hakkındaki görüşü karamsardır. bütün şiirlerinin özü sevmek, yaşamak ve ölüm kavramlarıdır denebilir.

Şiirlerinde hüzün ve umutsuzluk da mevcuttur. Fahriye Abla, Serenad, Olvido adlı şiirleri çok tanınmıştır.

Ahmet Muhip Dranas, 21 Haziran 1980 tarihinde 71 yaşında Ankara’da yaşamını kaybetti. Vasiyeti üzerine Sinop’un Salı köyünde gömüldü.

Ahmet Muhip Dranas, 1941 senesinde Münire Dıranas ile evlendi. Çocukları yoktur.

“Fahriye Abla” 1984 senesinde Yavuz Turgul tarafından filme çekildi; başrolü Müjde Ar oynadı.

Eserler :
Oyun :
1947 – Gölgeler
1947 – Çıkmaz (O Böyle İstemezdi’nin ilk yazımı)
1948 – O Böyle İstemezdi
1977 – Oyunlar (Gölgeler ve Çıkmaz bir arada)
Bitmez Tükenmez Can Sıkıntısı
Büyük Olsun
Atlıkarınca
Olvido
Kar

Şiirler :
Şiirler (1974)
Kırık Saz (1975 T. Fikret’ten)
Fahriye Abla
Rüzgar

Şiirinden örnekler ;

	Fahriye Abla Şiiri : Hava keskin bir kömür kokusuyla dolar Kapanırdı daha gün batmadan kapılar Bu afyon ruhu gibi baygın mahalleden Hayalimde tek çizgi bir sen kalmışsın sen! Hülyasındaki geniş aydınlığa gülen Gözlerin, dişlerin ve akpak gerdanınla Ne güzel komşumuzdun sen fahriye abla Eviniz kutu gibi küçücük bir evdi Sarmaşıklarla balkonu örtük bir evdi Güneşin batmasına yakın saatlerde Yıkanırdı gölgesi kuytu bir derede Yaz kış yeşil bir saksı ıtır pencerede Bahçede akasyalar açardı baharla Ne şirin komşumuzdun fahriye abla Önce upuzun sonra kesik saçın vardı Tenin buğdaysı, boyun bir başak kadardı İçini gıcıklardı bütün erkeklerin Altın bileziklerle dolu bileklerin Açılırdı rüzgarda kısa eteklerin Açık saçık şarkılar söylerdin en fazla Ne çapkın komşumuzdun sen fahriye abla Gönül verdin derlerdi o delikanlıya En sonunda varmışsın bir Erzincanlı’ya Bilmem şimdi hala bu ilk kocanda mısın Hala dağları karlı Erzincan’da mısın Bırak geçmiş günleri gönlüm hatırlasın Hatırada kalan şeyler değişmez zamanda Ne vefalı komşumuzdun sen fahriye abla

	Ülker’in Gözleri Bir bahar sabahının karanlığında ıssız Gökte diz çökmüş iki titrek ışıklı yıldız Olan gözlerinize aşıkım, Bayan Ülker! Mutlu, esen ve hoşken ve gülerken gülerken Nerden gelir bilinmez üzgünlüklerle birden Solan gözlerinize aşıkım, Bayan Ülker! Ne zaman perdelese içlerini bir buğu Ölümüm güzelliği, özlemim yorgunluğu Dolan gözlerinize aşıkım, Bayan Ülker! Kalbinizin sezilmez parıltıcıklarını Bir büyük ateş gibi göstermenin sırrını Bulan gözlerinize aşıkım, Bayan Ülker!

Kaynak:Bilgisayfam.net