Derin sözler paylaşımımız da derin düşünceye daldığınız zaman okuyabileceğiniz büyüleyici derin sözler ve bilinmeyen derin yazılar yer almaktadır.
Derin Sözler
Her şeyin başı sabır gerektirir bazen. Sabır etmeden muradına isteğine kavuşamaz insan. Sevilen ve sayılan kullarının sabrını denermiş Allah.
İnsanlarımız, onlar için yaptığımız iyilikleri aslında anlamazlar göremezler. Gün gelir öyle bir an olur ki, biz onları bıraktığımızda anlarlar değerimizi iyiliklerimizi.
O kadar karmakarışık, yorgun, mutsuzum ki duygularıma hâkim olamıyorum. Başımı alıp uzaklara gidesim olsa da, gidemiyorum. Ruhum bedenim çok farklı yerlerde. Ve bir o kadar da ağlaya ağlaya kahkaha atasım var, gülesim var.
Kalabalık ortamlardayım. Çevrem de yüzlerce insan ama herkes bambaşka hayatları yaşıyorlar. Belki de, birbirlerine hasret özlem duyan birçok insan var. İnsan insana, hep özlem duyar ve hasret yaşar.
Yanımdasın, yüzüm de tebessüm masumluk. Sen yanımdayken her şey rengârenk, cıvıl cıvıl… Huzurun, etrafımı sarmış gibi. Gülüşün, beni benden alan. Ama sen gidince yanımdan, dünyam kapkaranlık… Ruhum daralmış sıkılmış gibi. Ve boynum bükük.
Bazı acıların tarifi yok derlerdi, aslında yaşayınca anlıyor insan o duyguyu. Doğruymuş. Yürek burkan acıları insan yaşayınca, kalbinin derinliklerine kadar buram buram tadıyor hissediyor o ağrıyı.
İnsanın her türlüsü var. Mutlu olabileni, mutlu olmak için çabalayanı. Yükü omuzlarında taşıyanı, yükü omuzlarında taşısa da mutlu olamayanı… Hayat böyle garip bir şey işte. Ama hiçbir zaman mutlu olamamayı bırakıp gel yüküme ortak ol, gel taşı demedim hiçbir zaman.
Hep karşımdakini kendim gibi görmekten kaybettim ve üzülen kırılan ben oldum. Hayat iyilerden yana olmuyormuş bazen. Ama düşündüm ki, ben iyi olursam karşımdaki de meğer öyle olur. Ama öyle değilmiş. İyi olmayacakmışsın. Ben düşündüm ki, birini kırmazsam o da beni kırmazmış, yanılmışım en çok kırılan ben oluyormuşum. Ben birde bunu da düşününce, üzmezsem üzülmem diye, aslında en çok üzülen yıpranan ben oluyormuşum.
İnsan bazen yürümek ister gidebildiği yere kadar kilometrelerce. Yürüdükçe yürüyesin gelir. Kafan doluysa eğer hiç fark etmezsin gittiğin mesafeleri. Huzur verir yürümek, kafan dağılır aslında. Gittiğin yol seni götürür seni sürükler. Yürümek her zaman iyi gelir, insana huzur verir. Yürüdükçe bir şeylerin geçebileceğini, bir şeylerin hal olacağını düşünerek hisseder insan.
Derin düşüncelere daldığınızda okuyacağınız daha fazla söz için Manalı Sözler
İnsan değer verdiği insanın, bir an da hal ve hareketleri değişirse hayatın yıkımı, hayal kırıklığı o an başlarmış. Hayat bizleri yorduğu gibi, yüreklerimizi de yoruyor. İnsanlar oldukları gibi kalmıyor zaman geçtikçe, farklı olduklarını görünce hayattan yoruluyorsun. Değiştiğini gördüğün insanlardan sonra, hayattan bıkıyorsun.
Elimi uzattım bana elini uzatan insana. Sonra dedim ki, o uzattığım elimin kıymetini bilecek mi? Yoksa uzattığım elimin pişmanlığını mı yaşayacağım ileride? Hayat böyledir işte, zamanla yaşayıp görmeden bilemiyorsun.
Deli dolu seversin ama karşındaki, senin sevgin kadar sana aynı sevgiyi beslemiyordur. Ama aslında senin sevgin ona karşı o kadar büyüktür ki, görse kendinden utanırdı. Bizlerin layık olduğu şeydir işte bu sebeple, yalnızlık. Mahkûmuzdur, adam gibi sevdiğimiz için çünkü.
Bazen yalnız kalmak insan için en iyi terapi. Her şeyden uzak, teknolojiden uzak, şehirden uzak, dostlardan uzak, akrabalardan ailelerden uzak, şehrin kötü havasından uzak.. Sizi takmayan umursamayan insanların arkasından bakmamayı öğrendiğimiz de aslında, mutluluk bizim kapımızdadır. Umursamayı becerebildiğimiz zaman huzur kapımızdadır.
Yine bir gün daha bitti. Yine bir sessizlik, yinede bir gece ve ay. Ve yine aklımda fikrimde sen. Ve yine ruhumda, içimde sen. Sen gelince bir an aklıma her şey daha hüzünlü oluyor, hüzünlü olunca seni daha çok sevesim geliyor.
Tecrübe edinerek yaşamayı hep tercih ettim. Yaşayarak, tadarak, görerek, acı çekerek. Ne ise sonunda çekeceğim her şeye razı kıldım kendimi.
Çok gülüyordu bir arkadaşım. Güzel gülüyordu, içten içe samimice. Durup düşüyordum neden bu kadar güzel ve çok güldüğü için. Meğersem çok gülenin çok acısı üzüntüsü olurmuş. İnsanı dıştan yargılamamak lazımmış, iç dünyasını bilmek lazımmış.
Gidişlere yakışan bazen sözler söyleriz ve duyarız bazen. Gidişler her zaman ne kadar da acı da olsa, her gidişten sonra mutlaka hayatımıza yeni bir sayfa ve geçmişimize de bir çizik çekeriz. Eyvallah der, merhaba ile yola başlarız.
İnsan yaşadığı dünyanın yalan olduğunu biliyor aslında. Yalan dünyanın, yalan insanlarıyız aslında. Ciddiye almasak ta dünyayı, mecbur yaşayıp gidiyoruz. Gün gelir anlıyor insan.
Ağlamak, insanın iç dünyasının kanamasıdır. Gözler ise, iç dünyasının su damlasıdır. Ağlamak ister bazen insan, içini dökmek rahatlamak için. Konuşmaya yer vermediği şeyleri, su damlalarına yer vermek için ağlar insan. Kafası boşalır, beyni rahatlar, göz kapakları şişse de ağlayarak terapi eder insan kendine.
Kaderini yaşar insanoğlu. Neyle karışılacağını bilmeden, gittiği yaşadığı yere kadar gider insanoğlu. Kaderdir, alnımızda ki çizgi. O belirler her şeyi bize aslında, yazılıdır çünkü alın yazımız. Kalemle yazılan kalemle kalır derler, kendi yazındır o. Ama kalemle yazabilseydik keşke kaderimizi kendimiz, dünya ne kadar güzel olurdu herkes için. Ama kaderimizi asla!
Herkesin farklı beklentisi var hayattan. Kimisi doğru aşkı sevgiyi beklerken, kimisi ise doğru insanı beklerken ömrünü bitiriyor. Herkesin bir mücadelesi var aslında hayatta. Seçemediğimiz hayatları yaşarken tükenip gidiyoruz aslında.
Herkesin hayatı yolunda ilerlerken yaşayıp giderken, ben kaldırımda oturmuş onları seyrediyorum. Kimisi sevdiğiyle mutluyken, kimisi işiyle mutluyken, kimisi evladıyla mutluyken… Ben ise sadece izliyorum, seyirci olarak seyrediyorum. Çünkü hep seyircisiydim hayatın.
Dünyanın çok derin sözleri vardır aslında. İçini burkan acıtan sözleri… Keşke demek yerine, yaşabileceğimiz kadar keşke demeden yaşayabilmek. Alışkınım olsun boş ver sağlık olsun yerine, yaşadığının tadını çıkararak yaşayabilmek dolu dolu.
İnsanın canı yanmadığı sürece aslında hiçbir şeyin gerçeklerini göremezmiş. Can yanarsa, tüm gerçekleri gözümüz de perde olmadan görebilelim. Can yanacak ki, bir daha canımızı acıtanlara müsaade etmeyelim. Hayat zaten acı.
Derin sözler yazımızın sonuna geldik.