Leonardo da Vinci Kimdir? Evi nerede? Nerede oturuyor?

Mükemelliğin ve insan zekasının en son noktasının gelmiş geçmiş en büyük temsilcisi, çok yölü sanatçı,yüzsenelera damgasını vuran mucit, heykeltraş, mimar, mühendis, İtalyanRönesansının en büyük ressamı…

İtalyan Rönesansının ve hümanizmin en büyük güçlerinden biri olan Leonardo Da Vinci, 1452 senesinde ailesinin adını aldığı Vinci kasabasında dünyaya geldi. Babası avukat Ser Piero Antonio da Vinci, Leonardo’nun annesi soylu bir aileden gelmediği için onunla evlenemedi ve Leonardo evlilik dışı dünyaya geldi. Annesi Catarina sonradan başka bir erkekle evlendiği için Leonardo babasının evinde yetiştirildi.

Leonardo, ilk öğrenim senelerında aritmetik ve geometride öğretmenlerini sorduğu sorularla şaşırtacak kadar çabuk ilerledi. Keskin zekası ve kabiliyetleri çok küçük yaşlarda bile gözleri üstüne topluyordu. Müzikle de ilgileniyor ve bi hayli iyi bir halde lut çalıyordu. Fakat çocukluk senelerında en gözde uğraşı resimdi. Babası bu yeteneği farkedince, onu Floransa‘nın en mühim atölyelerinden birinin başında olan ve aslen bir kuyumcu ustası olan Andrea del Verrocchio‘nun eğitim hayatına verdi. Burada Sandro Botticelli, Pietro Perugino, Lorenzo di Credi, Francesco di Simone, Francesco Botticini ve Biagio d’Antonio ile birlikte son derece kapsamlı bir sanat eğitimi aldı. Leonardo,1469 ile 1476 senelerı içerisinde devam ettiği alışılmışın dışında bir eğitim veren ‘politeknik labarutuvarından’ çizim , mimari ve heykelin bunun yanında optik, botanik ve müzik alanlarında da temel bilgiler edindi. (Leonardo’nun ünlü Arno Manzarası, Müneccim Kralların Tapınması ve Aziz Hieronymus eskizi ile birkaç resim bu döneme aittir.) Andrea del Verrocchio‘nun ”İsa’nın Vaftiz Edilmesi” tablosundaki meleklerden birinin Leonardo’ya ait olduğu kanısına varılmaktadır.

1472 senesinin Haziran ayında adı Floransa‘lı ressamlar loncasının defterine bağımsız bir ressam olarak Lyonardo di Ser Piero da Vinci diye geçti. 1482 yılına kadar ünlü ve zengin bir koruyucusu olmadan bağımsız olarak çalıştı. Yalnızca kendi seçtiği resim ve heykel konularını çalıştı bunun bunun yanında emsallarini doğadan alan ilk ressam oldu. Eski resim anlayışının şekil ve renk çalışmalarından bi hayli ileri giderek ışık ve gölge etkilerinin ilk farkına varan ressam da o oldu. Rengin perspektifle değişkenliğini irdeledi. Fakat ışığın detaylarını yalnızca görmekle yetinmedi, bilgiye karşı doymaz merakıyla gözün fiziksel yapısını inceledi, optik ve dalga hareketleri üzerine çalıştı. Bununla da yetinmeyen Leonardo, hayvan ve insan bedeninin yapısını inceledi ve adele hareketlerinin kaidelerinı araştırdı. İlk kez fizyoloji ve botanik’i inceleyerek bu bilimlere de öncülük yaptığını da eklersek onun ne kadar çok yönlü bir zeka olduğu anlaşılabilir.

1482 senesinde Leonardo, Milano‘ya gitti. O sıralar Milano’yu Ludovico Sforza yönetiyordu. Leonardo ona ilgi çekici bir mektup yazarak hizmette bulunmayı teklif etti. Askerlik ve savaş yönetiminde kendi buluşu olan dokuz yeni fikir ileri sürdü ve onuncu düşüncesini de şöyle özetledi; ”10. Barış zamanında, mimarlıkta, binalar kurmakta ve su yolları yapımında ustalara eriştim. Mermer bronz ya da tuğladan heykeller yontabilirim. Resim yapmak ise, mesleğimdir; bunu mesleğini yerine getiren herhangi bir adamın becerdiği kadar becerebilirim. Ayrıca, babanızın anısını ölümsüzleştirecek bir anıt yapabilirim.”

Leonardo Milano‘ya giderken at başı büyüklüğündeki lutunu da yanında götürmüş, Dükün önünde çaldığı zaman bütün müzisyenleri altetmişti. Ayrıca zamanını en iyi hazırlıksız şiir söyleyicisiydi. Dük bu genç Floransalı ressamın çekiciliğine hemen kapıldı ve teklifini kabul etti. Böylelikle onun on yedi yıl Milano‘da yaşayıp çalışmasını sağladı.

Dehasını çeşitli çalışmalarıyla ortaya koydu. Ludovico da onun kişiliğini sanatı kadar iyi değerlendirebilmesini bildi. Leonardo bütün saray eğlence ve gösterilerinin de başındaydı. Hicivler, alegorikler ve şarkılar yazıyor ve bunun bunun yanında kendi görevleriyle de uğraşıyordu. Bu yoğun çalışma temposunu kendine özgü bir uyuma düzeniyle gerçekleştirebiliyordu. Günün her saatinde yalnızca 15 dakika uyuyarak verimli bir çalışma sistemi geliştirmişti. 1485 ‘de Milano‘da görülen bir salgın, Leonardo’ya şehri bir sağlık düzeniyle yeniden kurma düşüncesini verdi. Planları hazırladı ve Ludovico’ya sundu. Ertesi yıl Milano katedrali için planlar hazırladı. Bunun yanında geometri, astronomi, enerji ve lut yapımı üzerinde çalışıyor, boş zamanlarında da Francesco Sforza‘nın at üzerindeki heykelinin modelini hazırlıyordu. Yıllarca süren çalışmanın sonunda 80 metrelik heykeli bitirdi ve Milano‘da sergiledi. Fakat bu dev heykelin bronzdan dökümü yapılamamıştı ve altı yıl sonra da Milano Fransızların saldırısına uğradığında okların hedefi oldu ve yıkıldı.

Leonardo Da Vinci , 1494 senesinde Lombardiya ovasını baştan başa kaplayacak su yolları şebekesinin planlarını hazırladı ve şimşek ve fırtına üzerine gözlemler yaptı. Ressam Leonardo ise “Madonna” resmini bitirmiş ve aynı yıl fotoğraflarının en ünlüsü “Son Yemek” tablosuna başlamıştı. Bu resim Santa Maria delle Grazie manastırının duvarına yapılmıştı, fakat tempera boyası sıvaya, sıva da duvara uymamıştı, kısa bir sürede parça parça dökülmeye ve bozulmaya başladı. Son Yemek adlı tablo, bozulmuş durumuna rağmen dünyanın en büyük eserlerinden biridir. Rönesansın kusursuzluğa ulaşan ilk baş eseri ve bütün çağların resim tarihinde en olağanüstü kompozisyon diye tanımlanan bu eser, kusursuz tekniği ile fakat yaratıcısının esin kaynağıyla boy ölçüşebilir. Leonardo’nun Milano zamanında aralarında ”Kayaların Bakiresi” adlı tablosunun da olduğu sayısız iç süsleme ve portre çalışması mevcuttur.

Leonardo da Vinci, The Last Supper adlı tablosu 1495–1498

Ludovico düklükten çekilince, Leonardo 1499 yılı sonunda Milano‘dan ayrılarak Venedik‘e gitti. Venedik’te Düşes Isabella Gonzaga onu son derece iyi karşıladı. Düşesin tebeşirle bir portresini yapan Leonardo, bunu sonradan bir tablo haline getireceğine söz verdi fakat bilim Leonardo’yu gittikçe daha büyük bir güçle kendine çekiyordu ve vaktinin çok büyük bir kısmını matematiğe ve mühendisliğe ayırıyordu. Leonardo’nun mimari ve askeri mühendisliğe ilgisi, gezilerini ve etkinliklerini de belirlemişti. Savaş makineleri, toplar, nakliye ve kuşatma gereçlerine dair bilgisini dükalığın düşmesinden sonra, Cumhuriyetin askeri danışmanı sıfatıyla Venedik‘e gittiğinde pratiğe dökme fırsatı buldu. Leonardo askeri mühendis olarak, Brunelleschi, Taccola, Francesco di Gorgio ve Valturio’nun kavramlarını geliştirdi. Ateşli silahların ortaya çıkmasından sonra karada ve denizde kullanılanılabilecek silahlar tasarladı ve balistik deneylerle bu silahların etkilerini gözler önüne serdi. Leonardo’nun diğer askeri tasarımları içerisinde çok namlulu toplar, fırlatma mekanizmaları ve patlayıcılar da sayılabilir. Ayrıca bugün tercih ettiğimiz haliyle makasın tasarımcısı da Leonardo’dur.

1500 senesinin Nisan ayında Floransa‘ya doğru yola koyuldu. Şimdi de coğrafyaya ilgi duymaya başlamıştı, Hazar Denizi‘ndeki med ve cezir üzerine araştırmalar yapıyor, yazılar yazıyordu. Aynı zamanda Arno Nehri’nin kanalize edilmesi için planlar hazırlıyor ve diğer yol ve köprü yapımı projeleri üzerine çalışıyordu. Hatta bu tasarımlarının içerisinde 1502‘de Osmanlı Padişahı II. Bayezid‘e sunduğu ve Haliç için tasarladığı bir köprü de bulunur. Fakat kabul görmedi. -Bu tasarım daha sonra 2001 senesinde Norveç‘te yapıldı.- Bu zamanda Soderini Leonardo’ya yontması için bir mermer blok teklif etti, fakat buna ayıracak zamanı olmadığından teklifi geri çevirdi. Bu mermer daha sonra Leonardo’nun çağdaşı olan Michelangelo Buonarroti‘ye Davut heykelini yapması için verilmiştir.

Michelangelo Buonarroti, Leonardo’yu sevmezdi. Bir gün yolda karşı karşıya geldiklarında, Michelangelo Buonarroti ona ” At ressamı! Bir heykeli bile bronza dökemeyip utanç içinde kaldın.” diye bağırdığı rivayet edilir.

1502 senesinde Cesare Borgia‘nın hizmetine giren Leonardo, bütün orta İtalya‘yı baş mühendis sıfatıyla dolaştı ve bu yolculukları esnasında yaptığı kusursuz ve ayrıntılı altı harita bugün Windsor Saray Kitaplığı’nda saklanmaktadır. Kısa bir süre sonra Floransa‘ya dönen Leonardo, Floransalı bir soylunun sarayının toplantı odası için savaş resmi taslağı hazırlamakla vazifelendirildi. Leonardo’nun değişiyle hayvanca bir çılgınlık olan bu savaş resmi bütün ressamların hayranlığını ve övgüsünü kazandı. Leonardo’nun Raffaello Santi gibi genç sanatçılar üzerinde bıraktığı etkiler büyük ve kalıcı oldu. Bu zamanda Leonardo, ünlü resmi ”Mona Lisa” üzerinde çalışıyordu. 1506 senesinde sona eren bu resimdeki kadın portresi, gülümsemesi, garipliği ve anlamının güçlülüğüyle ün salmıştır.

Aynı yıl bir kere daha Milano‘ya gitti ve ünü oradan Fransa‘ya kadar ulaşana dek orda kaldı. 1514 senesinde Fransa kralı I. Fransuva‘nın teklifini kabul ederek Ambois yakınındaki Cloux şatosuna yerleşti. Öldüğü 1519 tarihine kadar da burada yaşadı.

Olağanüstü resim ve heykellerinden başka not defterlerindeki yazıları ve taslaklarıyla yüzsenelerın en büyük insanı ve en yüce zekası sıfatını hakeden Leonardo, ta o çağlarda bir uçak taslağı çizmiş, buharın kullanılışını da inceleyip, bir buhar topu ve gemilere çark şemaları da çizmiştir.

Hidrolik biliminin yaratıcısı ve resim çekiminde karanlık odanın bulucusu dur. Suyun molekül yapısı, ses ve ışık dalgaları üzerine geniş bilgisi olan Leonardo, çiçek ve filiz yapısı ve düzeni hususunda da çalışan ilk kişidir.
Kaynak:Bilgisayfam.net