Münir Özkul Kimdir? Evi nerede? Nerede oturuyor?

Türk tiyatro ve sinema oyuncusu. Türk tiyatro ve sinema tarihine damgasını vurmuş mühim isimlerden biridir. İsmail Dümbüllü‘den devraldığı ünlü “kavuk“la tiyatro sahnelerindeki başarısını; rol aldığı “Yaşar Usta”, “Turşucu Yaşar” ve “Kel Mahmut” gibi karakterlerle de sinema oyunculuğundaki ustalığını gözler önüne sermiştir. Türk sinema tarihinde özellikle, karakter oyunculuğunda başta gösterilen isimler içerisindedır.

Münir Özkul, 15 Ağustos1925 tarihinde İstanbul‘un Bakırköy semtinde, eski Osmanlı paşalarından birinin torunu olarak dünyaya geldi. Küçük yaşlarda tiyatroya merak salmış olan Özkul, İstanbul Erkek Lisesi’ndeki eğitiminin sonrasında oyuncu olmaya karar vererek gözünü sahnelere dikti. O zamana kadar yaşamını sürdürdüğü ve aşinası olduğu Bakırköy’de bulunan Halkevi’nde oyunculuğa adım attı. İlk amatör sahne tecrübelerini burada 1940 senesinde gerçekleştiren Özkul, İstanbul Devlet Tiyatrosu‘nda bir süre oynadıktan sonra Ankara Devlet Tiyatrosu’na geçti. Ardından da, İstanbul Şehir Tiyatrosu’nda işinde uzman oyunculuk kariyerine devam etmeye başladı ve artık bağımsız çalışabilecek düzeye geldiğine kanaat getirerek, özel sektöre geçiş yaparak 1948 senesinde Ses Tiyatrosu’nda sergilenen oyunlarda rol almaya başladı. Ancak buradaki çalışması uzun soluklu olamadı ve hemen sonrasında yine özel bir tiyatro olan Küçük Sahne’ye geçti.

Küçük Sahne, genç oyuncunun kariyerinin yükselişinde bir dönüm noktası oldu. Çünkü, ilk defa mühim bir oyunda rol alma şansı dünyaya geldi. Sadri Alışık, Nevin Akkaya, Şükran Güngör ve Cahit Irgat gibi güçlü oyuncularla, yönetmenliğini Muhsin Ertuğrul‘un yaptığı ve John Steinbeck‘in aynı adlı hikayesinden tiyatroya bir araya getirilen “Fareler ve İnsanlar“da oynadı. Yeteneği Muhsin Ertuğrul‘un gözünden kaçmayan Özkul, Küçük Sahne’de bunun bunun yanında, “Yarış“, “Onikinci Gece“, “Aşağıdan Yukarı” ve “Karışık İş” gibi başarılı oyunlarda da yer aldı.

1960 senesinde dostlarının isteği ışığında Aksaray Bulvar Tiyatrosu’nu kurdu ve oyunlar sergilemeye başladı. 1962’de Bulvar Tiyatrosu, Münir Özkul Tiyatrosu adını alır.

Tiyatro sahnelerinden “rastlantı sonucu” film setlerine geçişi 40’lı senelerın sonuna denk düşen Özkul, askerliğini yaptığı zamanda, “Vatan ve Namık Kemal” adlı filmde yönetmen asistanlığı yapan arkadaşı Sırrı Gültekin‘i ziyaret için Yeşilçam‘a gittiği birgün ilk defa bir filmde figüran olarak rol aldı. Üniformalı bir figüran arayışı içinde olan arkadaşının ricasını kırmayarak, biraz da gülünç bir anı olsun diye kamera karşısına geçti ve rol aldığı 400’ün üzerinde filmle, Türk sinemasına damgasını vuran mühim karakter oyuncuları arasına girmesini sağlayacak sinema macerası böylece başlamış oldu.

Münir Özkul, 1949 senesinde ilk kez rol aldığı film “Vatan ve Namık Kemal“dir. Vatan ve Namık Kemal filminde “soldan sekizinci asker” karakteri ile figüran olarak başlar sinemaya. Ardından 1951 senesinde, konusu İhsan Koza ile Nazım Hikmet tarafından yazılan ve Vedat Ar‘ın yönetmenliğinde çekilen “Üçüncü Selim’in Gözdesi” adlı bir İpek Film yapımında yer aldı. Hemen sonrasında, 1951‘de, yine birer İpek Film yapımı olan “Yavuz Sultan Selim ve Yeniçeri Hasan” ile “Lale Devri“nde yardımcı oyuncu olarak kamera karşısına geçen Özkul, aynı yıl, Muhsin Ertuğrul‘un yönetmenliğinde çekilen “Evli mi Bekar mı” ve Baha Gelenbevi‘nin yönettiği “Barbaros Hayrettin Paşa” adlı filmlerde başrol oynadı.

Yabancı sinemanın tipik karakterlerinden etkilenen Türk sinemasında, Burhan Felek tarafından Laurel ve Hardy ikilisinin kendi kültürümüze uyarlanmasıyla dönüştüğü Edi-Büdü ikilisinin 1952 senesinde sinemaya aktarılmış versiyonu olan “Edi ile Büdü Tiyatrocu” ve “Edi ile Büdü” filmlerinde Vasfi Rıza Zobu ile birlikte rol alan Özkul, artık sinema çevrelerinde adını duyurmaya, halktan büyük ilgi görmeye başlamıştı. İlk senelerında genellikle İpek Film yapımlarında bulunan oyuncu, çoğu zaman komedi türü filmlerde rol aldı ve özellikle mimikleriyle, içten tavırlarıyla halk tarafından kısa bir sürede benimsendi. Ancak asıl başarısını Arzu Film yapımlarıyla yakaladı.

1953 senesinde, Muhsin Ertuğrul‘un yönettiği “Halıcı Kız” filminde yer aldıktan sonra kariyerinin önü iyice açıldı. Aynı yıl, fantastik bir komedi olan ve konusu yine İhsan İpekçi ile Nazım Hikmet tarafından yazılan “Balıkçı Güzeli/1002. Gece” ve sonrasında, 1956‘da çekilen “Kalbimin Şarkısı” adlı duygusal film ile karakter oyunculuğuna doğru yönelişe geçen Özkul, “Miras Uğrunda” ve Zeki Müren‘in başrolünü oynadığı “Altın Kafes” ile oyunculuk gücünü ortaya koyarak; dram, duygusal, komedi gibi farklı türlerde her kalıba girebilen bir oyuncu olduğu kanısını pekiştirmeye başladı.

Sinema çalışmalarının bunun yanında, gönül verdiği tiyatro sahnelerini de bırakmayan Özkul, 1957 senesinde Devlet Tiyatroları’nın yönetmenliğine getirildi. Sanat kariyerinde adeta bir atılım olarak değerlendirilebilecek bu gelişmenin sonrasında, Küçük Sahne’yi terk etmek zorunda kaldı. Bu durum, sanatçının işinde uzman oyunculuğa adım attığı Küçük Sahne’nin, ustasını kaybetmesiyle birlikte daha fazla tutunamayarak dağılmasına yol açtı.

1960 ile 1970 senelerı içerisinde kırkın üzerinde filmde rol alan Özkul, bundan öncekilerde Altan Karındaş‘la birlikte tiyatro sahnesine de aktardığı ve oyunun inanılmaz başarısı neticesinde, 1971 senesinde Türk tiyatro ve ortaoyunu üstadı İsmail Dümbüllü’den “ortaoyuncular kavuğu“nu devralmasını sağlayan, Sadık Şendil‘in yazdığı “Kanlı Nigar” adlı muhteşem eserin sinema versiyonunda da yer aldı. 1968 senesinde, Ülkü Erakalın‘ın yönetmenliğinde çekilen filmde, Belgin Doruk ve Selma Güneri‘yle birlikte rol aldı. Türk sinemasının en verimli dönemlerinden olan 70’li senelera gelindiğinde, geniş bir oyuncu kadrosuna sahip, aile filmlerinde rol almaya başlayan Özkul, özellikle Adile Naşit‘le iyi bir ikili oluşturdu ve bu ikili halk tarafından da çok sevildi; benimsendi. Yakışıklı olmasa da, hatta çirkince bir yüze, uzun ve ince bir fiziğe sahip olsa da birkaç filmde jön rollerde bulunan ve hiçbir zaman kötü rollere yakıştırılamayan Özkul, özellikle bu senelerda Türk sinemasının klişe konularında “fakir ama gururlu”, iyi kalpli, babacan karakterleri canlandırdı.

Münir Özkul, 1972 senesinde, başrollerini Hülya Koçyiğit ile Tarık Akan‘ın paylaştığı “Sev Kardeşim” adlı Ertem Eğilmez filmindeki başarılı sergilediği güçle, AntalyaAltın Portakal Film Festivali‘nde “En İyi Erkek Oyuncu” ödülüne layık görüldü.

70’li senelerda, Ertem Eğilmez imzalı filmlerde unutulmaz rollere hayat veren, ağlatan duygusal replikleri o etkileyici sesiyle Türk seyircisinin hafızasına kazıyan Özkul, “Neşeli Günler“, “Mavi Boncuk“, “Aile Şerefi“, “Gırgıriye” serileri, “Gülen Gözler” ve “Bizim Aile” gibi filmlerle karakter oyunculuğundaki ustalığını ortaya koydu. Sanatçının unutulmaz rolleri içerisinde zirveyi ele geçirense, “Hababam Sınıfı” seri fimlerinde rol aldığı, disiplinli, fakat yufka yürekli öğretmen “Kel Mahmut” kişiliği oldu. Bunun bunun yanında, bu tipleme hemen hemen adını aşarak sanatçının lakabı halini aldı ve bu biçimde anılmaya başlandı.

80’li senelerda duraklama dönemine giren Yeşilçam’da video filmlerine yönelişi izleyen Özkul, bu zaman içinde kalitesi düşük birtakım sinema ve video filmlerinde rol aldı. Ardından, tek televizyonlu dönemin sonlarına doğru dizi çekimlerinin artış göstermesiyle birlikte, 1987 senesinde TRT‘de yayınlanmak üzere çekilen, konusunu Seden Kızıltunç‘un yazıp başrolde oynadığı, müziklerini de Cahit Berkay‘ın yaptığı fantastik komedi dizisi “Uzaylı Zekiye” adlı dizi için kamera önüne geçti. Bu dizinin sonrasında birkaç filmde daha rol alan ünlü oyuncu, içkiye olan düşkünlüğünün de etkisiyle sağlığı ile alakalı sorunlar yaşamaya başladı ve özel projeler dışında herhangi bir çalışma yapmadı. Hayatının mühim bir kısmını alkolle savaşarak geçirdi. 1990’lı senelerın ortasında alkolü tamamiyle bıraktı. 1995 senesinde, Kemal Sunal‘la birlikte, “Şaban ile Şirin” adlı filmde yer aldı. 90’lı senelerın ikinci yarısında, bilhassa özel televizyon kanallarının sayısı artış gösterdikçe, Yeşilçam’a olan rağbet azalmış; televizyon ekranlarına yönelik çalışmalar; özellikle de dizi yapımları ön plana çıkmıştı. Ancak bu furyadan kendini uzak tutan Özkul, 1996‘da, seyirciden oldukça büyük beğeni alan ve konusu Kandemir Konduk tarafından yazılan “Ana Kuzusu” adlı dizide Perihan Savaş ve Ayşen Gruda ile birlikte rol aldı. Aynı yıl, İstanbul Atatürk Kültür Merkezi‘nde gerçekleştirilen törenle, jübilesini yaparak tiyatro sahnelerine veda etti. Yaşamı boyunca pekçok tiyatro ve sinema yapımında emeği geçmesine rağmen, bazen ciddi maddi zorluklar içine girmiş olan Özkul’a, bu geceden elde edilen gelirle bir ev alındı.

Yine 1996 senesinde, Veli Çelik‘in yönetmenliğinde çekilen televizyon filmi “Ay Işığında Saklıdır“da, Aydan Şener ve Toprak Sergen‘le birlikte yer aldı. Ardından, 1998 senesinde, Hamdi Alkan‘ın “Reyting Hamdi” adlı televizyon eğlence programında, kısa bir süre için Yarmagül tiplemesinin dedesi rolünü canlandırdı.

Sanat yaşamı boyunca 400’e yakın sinema filminde ve sayısını kendisinin bile tam anlamıyla bilmediği sayıda tiyatro oyununda rol alan Münir Özkul adına, 26 Mart2005 tarihinde İstanbul Beylikdüzü Academia Center içinde “Münir Özkul Sahnesi” açılmıştır.

İçkiye düşkünlüğüyle bilinen sanatçı, özel yaşamında da inişli çıkışlı bir seyir izleyerek dört evlilik gerçekleştirmiştir. İlk evliliğini Şadan Hanım’la yapan Özkul, kısa süren bu birlikteliğin sonrasında Suna Selen ile yaşamını birleştirmiş ve bu evlilikten Güner Özkul (d. 1 Şubat 1966) adında bir kızı olmuştur. Kızları sekiz yaşındayken, 1974 senesinde çift boşanma kararı almıştır. Daha sonra Özkul, Tophaneli Örümcek Yaşar lakabıyla anılan Yaşar Hanım’la üçüncü evliliğini gerçekleştirmiş; fakat bu da uzun sürmemiştir. En son, 1986 senesinden beri halen yaşamını birlikte sürdürdüğü Umman Hanım ile evlenmiştir.

Mankenlik ve CNN Türk‘te televizyon programcılığı yapan kızı Güner Özkul‘un girişimiyle, 2005 senesinde, sanatçıyı bir çok yönden ele alan ve yaşamının bir dönemine farklı şekillerde tanıklık etmiş bireylerin kaleme aldığı yazılardan derlenmiş, “Aktör Dediğin Nedir Ki? / Münir Özkul Kitabı” adlı bir kitap yayımlanmıştır.

1998 senesinde, T.C. Kültür Bakanlığı, Münir Özkul’a Devlet Sanatçısı ünvanını vermiştir. Özkul, İsmail Dümbüllü‘den aldığı ünlü kavuğu, 1989 senesinde tiyatro oyuncusu Ferhan Şensoy‘a devretmiştir. 1991 senesinde ise, en mühim tiyatro ödülleri içerisinde gösterilen, Dümbüllü Ödülü’ne layık görülmüştür. 8 Nisan2007 tarihinde, Mizah Üretenler Derneği, Karikatürcüler Derneği ve Bakırköylü Sanatçılar Derneği tarafından ortaklaşa gerçekleştirilen “II. Mizah Ödülleri” töreninde, Münir Özkul Özel Ödülü, ünlü tiyatrocu Nejat Uygur‘a verilmiştir.

1 Nisan 1996‘da Atatürk Kültür Merkezi’nde Münir Özkul için gerçekleştirilen veda töreninde, jübilesini yaparak tiyatro sahnelerine veda etti. Gecenin sonunda Münir Özkul sahneye geldi ve artık onunla özdeşleşmiş tiradı okudu:

“Aktör dediğin nedir ki? Oynarken varızdır. Yok olunca da sesimiz bu hoş kubbede bir hoş seda olarak kalır. (…) Artık kendimiz yoğuz. Seyircilerimiz de kalmadı. Ama repliklerimiz fısıldaşır durur sabaha kadar. Gün ağarır, temseyirciler gelir, replikler yerlerine kaçışır. Perdeee!”

2015 senesinde Cumhurbaşkanlığı Kültür ve Sanat Büyük Ödülleri Yönetmeliği kapsamı içinde, sinema alanında ödüllendirildi.

2003 senesinden beri Demans hastalığı ile yaşayan Münir Özkul, evinden dışarıya çıkmak ve kimseyle görüşmek istemiyor. Hastalığı yüzünden geçmişe dair bir çok şeyi hatırlamıyor ve ölen dostlarının yaşadıklarını sanıyor.

Uzun senelerdır KOAH ve DEMANS hastalığı ile savaşan Münir Özkul, 5 Ocak 2018 tarihinde İstanbul’da evinde 93 yaşında vefat etmiştir.

Oynadığı Tiyatro oyunlarından bazıları :
Fareler ve İnsanlar
Karakolda
Yarış
Sevgili Gölge
Hamlet
Kanlı Nigar
Yorgun Matador
Keşanlı Ali Destanı
Sersem Kocanın Kurnaz Karısı
Aşkımızın Gemisi Fındık Kabuğu
İbişin Rüyası
Arpa Ambarı
Toreadorlar Valsi
Aşk Aşk Aşk
Çayhane
Soyut Padişah
İstanbul’u Satıyorum
Hababam Sınıfı

FİLMOGRAFİSİ:

Reyting Hamdi (Sipahi Dede) (TV Dizisi) (1998)

Ay Işığında Saklıdır (1996)

Nasreddin Hoca (1993)

Al Dudaklım (1993)

Arabesk (1988)

Acı Gurbet (1988)

A Ay (1988)

Afife Jale (1987)

Kuşatma 2 / Şok (1987)

Aile Pansiyonu (1987)

Günah (1987)

Kadersiz Kullar (1987)

Yaşamaya Mecburum (1987)

Yıllar (1987)

Uzaylı Zekiye (1987)

Otobüs Yolcuları / İhsaniye – Karasu (1987)

Ana Kucağı (1986)

Kızlar Sınıfı Tatilde (1986)

Babalar da Ağlar (1986)

Dayak Cennetten Çıkma (1986)

Elmayı Kim Isırdı (1986)

Milyarder Mahmut (1986)

Büyük Günah (1985)

Ya Ya Ya Şa Şa Şa (1985)

Deliye Hergün Bayram (1985)

Çalınan Hayat (1985)

Duyar Mısın Feryadımı (1985)

Sarı Öküz Parası (1985)

Şaşkın Gelin (1984)

Geçim Otobüsü (1984)

Çaresizim (1984)

Kızlar Sınıfı (1984)

Gırgıriyede Büyük Seçim (1984)

Şaşkın Ördek (1983)

Dostlar Sağolsun (1983)

İlişki (1983)

Gırgıriyede Cümbüş Var (1983)

Gazap Rüzgarı (1982)

Bir Yudum Mutluluk (1982)

Islak Mendil (1982)

Ağlayan Gülmedi mi? (1982)

Altın Kafes (1982)

Buyurun Cümbüşe (1982)

Talih Kuşu (1982)

Adile Teyze (1982)

Şıngırdak Şadiye (1982)

Görgüsüzler Muratın amcası (1982)

Beni Unutma Fıratın babası (1982)

Deliler Koğuşu (1981)

Bizim Sokak (1981)

Gırgıriyede Şenlik Var (1981)

Gırgıriye Emin (1981)

Banker Bilo (1980)

İbişo (1980)

Erkek Güzeli Sefil Bilo (1979)

Gelinciklerim (1979)

Aşkın Gözyaşları (1979)

İbiş in Rüyası Nahit (1979)

Hababam Sınıfı Dokuz Doğuruyor (1978)

Neşeli Günler Kazım (1978)

Cennetin Çocukları Hasan (1977)

Gülen Gözler Yaşar (1977)

Hababam Sınıfı Tatilde (1977)

Aşk Dediğin Laftır (1976)

Aile Şerefi Rıza (1976)

Hababam Sınıfı Uyanıyor (1976)

İşte Hayat (1975)

Gülşah (1975)

Bizim Aile / Merhaba (1975)

Hababam Sınıfı (1975)

Gece Kuşu Zehra (1975)

Hababam Sınıfı Sınıfta Kaldı Kel Mahmut (1975)

Beş Milyoncuk Borç Verir Misin Münir (1975)

Hasret (1974)

Beş Tavuk Bir Horoz (1974)

Gariban (1974)

Mavi Boncuk Baba (1974)

Yaşar Ne Yaşar Ne Yaşamaz (1974)

Salak Milyoner Mehmet Çavuş (1974)

Niyet Rıfkı (1973)

Çulsuz Ali (1973)

Izdırap (1973)

Şaban İstanbul’da (1973)

Kaynanam Kudurdu (1973)

Oh Olsun Burhan (1973)

Yalancı Yarim Derviş (1973)

O Ağacın Altında (1972)

Üç Sevgili (1972)

Karamanın Koyunu (1972)

Ver Allahım Ver (1972)

Yiğitlerin Kaderi (1972)

Tatlı Dillim (1972)

Sev Kardeşim (1972)

Senede Bir Gün (1971)

Kezban Paris’te (1971)

Son Hıçkırık Ferhat (1971)

Bebek Gibi Maşallah (1971)

Beklenen Şarkı (1971)

Solan Bir Yaprak Gibi (1971)

Donkişot Sahte Şövalye (1971)

Yedi Kocalı Hürmüz (1971)

Beyoğlu Güzeli (1971)

Aşk Uğruna (1971)

Beyaz Kelebekler (1971)

Gönül Hırsızı (1971)

Hayatım Senindir (1971)

İbiş Gangsterlere Karşı (1971)

İşte Deve İşte Hendek (1971)

Kadifeden Kesesi (1971)

Tophaneli Murat (1971)

Ayşecik Ve Sihirli Cüceler Rüyalar Ülkesinde (1971)

Aşk Hikayesi (1971)

Hayat Sevince Güzel (1971)

Tatlı Meleğim (1970)

Kara Dutum (1970)

Bütün Aşklar Tatlı Başlar (1970)

Kalbimin Efendisi (1970)

Yuvasız Kuşlar (1970)

Yumruk Pazarı (1970)

Ali İle Veli (1970)

Allı Yemeni (1970)

Berduş Kız (1970)

Dikkat Kan Aranıyor (1970)

Dönme Bana Sevgilim (1970)

Yavrum (1970)

Küçük Hanımefendi (1970)

Şoför Nebahat (1970)

Son Kızgın Adam Mavi (1970)

Hayatım Sana Feda (1970)

Seven Ne Yapmaz (1970)

Arım, Balım, Peteğim (1970)

Sevgili Babam (1969)

Boş Çerçeve (1969)

Uykusuz Geceler (1969)

Gelin Ayşem (1969)

Nisan Yağmuru (1969)

Sevdalı Gelin (1969)

Ayşecik’le Ömercik (1969)

Fakir Kızı Leyla (1969)

Bana Derler Fosforlu (1969)

Nilgün (1968)

Artık Sevmiyeceğim (1968)

Kanlı Nigar (1968)

İstanbul’da Cümbüş Var (1968)

Kara Gözlüm Efkarlanma (1968)

Yayla Kartalı (1968)

Urfa İstanbul (1968)

Kalbimdeki Yabancı (1968)

Çifte Tabancalı Damat (1967)

Elveda (1967)

Sürtüğün Kızı (1967)

Yaşlı Gözler (1967)

Bir Millet Uyanıyor (1966)

Denizciler Geliyor (1966)

Ben Bir Sokak Kadınıyım (1966)

Aşkın Kanunu (1966)

Seni Sevmiyorum (1966)

Fakir Bir Kız Sevdim Kaptan (1966)

Kan Gövdeyi Götürdü (1965)

Senede Bir Gün (1965)

Kart Horoz (1965)

İnatçı Gelin (1965)

Bilen Kazanıyor (1965)

Seveceksen Yiğit Sev (1965)

Şoför Nebahat Bizde Kabahat (1965)

Şekerli Misin Vay Vay (1965)

Yalancının Mumu (1965)

Cezmi Band 007.5 (1965)

Gönül Kuşu (1965)

Dokunma Bozulurum (1965)

Kahreden Kurşun (1965)

Bir Bahar Akşamı (1961)

Yumurcak (1961)

Yaman Gazeteci (1961)

Taş Bebek (1960)

Gurbet (1959)

Altın Kafes (1958)

İftira (1958)

Miras Uğrunda (1956)

Kalbimin Şarkısı (1956)

Bir Aşk Hikayesi (1955)

Tuş / Bir Aşk Hikayesi (1955)

Balıkçı Güzeli / 1002. Gece (1953)

Edi İle Büdü (1952)

Edi İle Büdü Tiyatrocu (1952)

Barbaros Hayrettin Paşa (1951)

Evli Mi Bekar Mı (1951)

Lale Devri (1951)

Yavuz Sultan Selim Ve Yeniçeri Hasan (1951)

Üçüncü Selim’ın Gözdesi (1951)
Vatan ve Namık Kemal (1949)

Kaynak:Bilgisayfam.net